زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

ابوالحسن عباد بن عباس طالقانی اصفهانی





ابوالحسن عباد بن عباس طالقانی اصفهانی، از محدّثین و دانشمندان و متکلمین شیعه در قرن چهارم هجری بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالحسن عَبّاد بن عبّاس بن احمد بن ادریس طالقانی، از محدّثین و دانشمندان و متکلمین شیعه در قرن چهارم هجری بوده است. در طالقان متولّد گردیده و نزد عدّه‌ای از علماء و محدّثین اصفهان و غیره تحصیل کرده تا به مقامات عالیه رسید. او از فریانی، ابوخلیفه فضل بن حُباب، ابوعبداللّه بن جعفر بن محمّد اُشنانی، محمّد بن حیّان مازنی، محمّد بن عبدالوهاب و ابراهیم بن احمد مروزی نقل حدیث کرده و فرزندش اسماعیل (صاحب بن عباد)، ابواسحاق بن حمزه، ابوبکر احمد بن موسی بن مردویه، حافظ ابی‌الشیخ عبداللّه بن محمّد بن جعفر اصفهانی، محمّد بن ابراهیم بن علی و محمّد بن حیان مازنی از او روایت می‌کنند. او ابتدا معلم رکن‌الدّوله حسن بن بابویه دیلمی بوده و چون رکن‌الدّوله به سلطنت رسید، وی را منصب کتابت و وزارت داد و تا سال ۳۳۵ق که وفات یافت در این مقام بود.
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۷۵.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۲۸۴.
[۸] فقیه‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۲۱۶.

وی کتابی درباره «احکام قرآن» نوشته و با حسن بن عبدالرّحمان حماد قاضی مکاتبه داشته است. منشآت او را مدون کرده بودند و در آن روزگار شهرتی داشت. عباد طالقانی در کلام، حدیث، فقه و ادب زبردست بوده است.

۲ - پانویس


 
۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۷۵.
۲. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۲۸۴.
۳. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۲، ص۱۳۸.    
۴. ابوالشیخ، عبدالله ‌بن ‌محمد، طبقات المحدّثین، ج۴، ص۲۴۷.    
۵. یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۷.    
۶. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۲۳۲.    
۷. ابن ‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۴، ص۳۸۰.    
۸. فقیه‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۲۱۶.


۳ - منبع


مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۱.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.